Maand: mei 2019

Wat een prachtige wandeling was het, donderdag 16 mei. Allemaal mannen had ik bij me: Björk, Derek, Dude en Bubbles. De zon scheen, een verkoelend windje deed de grassprieten wuiven. Een mooie dag om buiten te zijn als hond terwijl je baasje aan het werk is.

Bubbles kende de honden van eerdere wandelingen. Maar Derek, Dude en Bjork hadden elkaar nog nooit gezien. En bij Dude (Poedel)  en Derek (Lagotto Romagnolo) zou dat even interessant spannend worden. Ze zijn even groot, vinden zichzelf erg stoer en hebben een bepaalde trots.

Zoals u vast wel weet werken honden met rangordes en bij nieuwe ontmoetingen moet dat bepaald worden. Je kent dat wel van wandelingen in de wijk of het bos. Kom je een andere hond tegen dan moeten ze even snuffelen aan elkaar (lees: hallo zeggen) en dan begint het. Ik ben groter, stoerder, of ook: jij bent zo groot, ik doe niet mee maar blaf heel hard). Vaak loop je als baasje dan door omdat dit geen succes wordt aan de lijn. Door deze ultrakorte chit-chatpraatjes verleren veel honden een belangrijke sociale vaardigheid met allerlei resultaten van dien (blaffen, uitvallen, rijen, fixeren).

Bij Vagebond staat uitgebreid wandelen in een groep met je vrienden voorop  en dus ook kennismaken en samen spelen. Dat is het doel. Lekker rennen, dollen, snuffelen en ravotten. Björk  (Golden Retriever) had het al snel gezien: ik ben het grootst en als jij baas wil zijn, vind ik dat goed. Dus hallo allemaal, ik ga met de stok spelen. Bubbles (Heidewachtel) kende iedereen al en riep ook hallo en ging sporen snuffen.

Bij Dude en Derek ging dat dus anders. Bij deze kennismaking bleef ik in de buurt. Na het uit de bus stappen werd er al flink gemarkeerd (zo hoog mogelijk je plasje doen om je terrein uit te zetten en om te laten zien dat je groot bent) door de heren. De kennismaking ging met kwispelende staarten, maar die rangorde (ben jij vandaag baas of ik?) dat had tijd nodig. Het was zoo mooi om te zien. Geen geluid, geen gegrom, geen geblaf, trillende lippen of gehap, maar het echte werk. Stoer staan, imponeren, face to face, dicht bij elkaar, staart in de lucht en boksen. Je ziet dat ook wel in natuurfilms. Honden doen dit ook maar zoals ik al schreef vaak laten we het er niet van komen en ontwikkelen honden andere tools om snel te laten zien dat ze ‘baas zijn’ en die komen niet gezellig over. Honden die vaker in een groep zijn, een roedel heet dat bij honden, leren wel die sociale vaardigheden. En dan ziet zo’n rangordebepaling er heel anders uit. Ze kunnen dit ‘dingetje’, die rangorde, heel goed zelf op  lossen. En dat gaat echt zonder geluid, zonder kleerscheuren, maar met indruk maken. Ik laat je wat wat filmpjes zien hoe dit ging bij Derek en Dude:

Film 1: Dude (zwart) benadert Derek (wit) terwijl hij rustig even zit te krabben. Hij springt op, staat stoer en ze draaien om elkaar heel, al kwispelend. Dan komt de boks. Door wat afleiding (roepen en weer in beweging komen) houd je dit proces luchtig.

Film 2 Het gaat verder: stoer staan, groot staan, dicht bij, staart om hoog, weglopen en zogenaamd achteloos een plas doen, dat noemen we markeren. Maar zoals je ziet, het is ook een beetje een spel, de honden blijven kwispelen.

Film 3 Dude blijft proberen en druk houden, maar Derek is gaan zitten (lager nivo) en kijkt weg. Af en toe bokts hij weer om te laten zien dat hij toch echt wel stoerste is.

Film 4 Dude is het er nog niet mee eens en en blijft proberen. Derek loopt weer vrolijk rond, markeert mog wat en rol t even ontspannen in hetgras. Dan komen de andere twee ook even laten zien dat ze leuk bezig zijn.

Film 5 Het is rond. Derek is baas vandaag en Dude laat het los. Zijn ambitie is nog niet weg; hij blijft de plasjes van Derek overrulen. En ze wandelden en speelden nog vrolijk en blij verder.

Mooi om te zien hè? Toch de rangorde bepaald, maar op een rustige, gefaseerde manier met vrolijke kwispelstaarten. Sociaal hondengedrag met de hoofdletter S. Het kan dus wèl!

Heb je ook een hond en deze filmpjes bekeken. Laat hem eens wat langer snuffelen aan en kennismaken met een ander hondje. Zolang de staarten kwispelen komt het allemaal goed.

 

 

Hai, ik ben Angelique Versteeg en eigenaresse van hondenuitlaatservice Vagebond. Daar ben ik in 2001 mee gestart omdat ik een hond had die toch niet zo heel goed alleen thuis kon zijn. Janne heette ze, een heidewachtelmeisje. De hondenkenner raadt het al: een jachthondje. Super lief, aanhankelijk, alert, en een tomeloze energie. Na een wandeling van een uur of twee plofte ik op de bank, zij kwam met haar tennisbal aanzetten…. Spelen?

Zo kwam ik op een dag thuis en zag dat de horizontale lamellen de vorm van een zigzag hadden gekregen. OMG, wat was hier gebeurd? Uit navraag bij de buurvrouw aan de overkant bleek dat Janne nogal een feestje bouwde overdag. Blaffen, huilen en nu dus ook slopen. Mijn lieve meisje.  Wat erg! Maar hoe ging ik dit veranderen? Halve dagen werken? Thuiswerken bestond nog niet. Jee…

Er reed in de stad een hondenuitlaatservice die wel interesse had. Maar tijdens de intake bleek dat we niet op een lijn zaten. Ze zou Janne een kwartier uitlaten, eten geven en borstelen. Nou, dan kwam ze net op gang! Verdubbelen van de tijd en de verzorging weglaten was niet aan de orde.

Na een nachtje slapen heb ik besloten om zelf de hondenuitlaatservice te worden die  Janne nodig had. Een die wandelde met meerdere speelkameraadjes en minstens een uur. Janne vond het fantastisch; iedere dag op avontuur. En, wat bleek: er waren meer honden zoals Janne. De hondenuitlaatservice groeide als kool.

Toch waren dat niet allemaal honden die slecht alleen thuis konden zijn. Er waren veel verschillende redenen. Een paar voorbeeldjes:

1 je kiest bewust voor een hond, maar je thuissituatie veranderd. Je relatie gaat bijvoorbeeld over en je moet meer uren gaan werken om je vaste lasten te kunnen betalen. Je beste vriend wegdoen is voor veel mensen (gelukkig) geen optie. De buurvrouw of je vriendin willen je wel helpen om tussen de middag met Bello te wandelen, maar ik merkte bij veel klanten dat een hondenuitlaatservice meer structuur, zekerheid en onafhankelijkheid gaf. Bij een helpende buurvrouw heb je steeds het gevoel ín het krijt te staan’.

2Je hebt al een paar jaar een lieve loebas, fijn huis en een prettige relatie. Als kroon daarop ben je zwanger en helemaal gelukkig. Toch merk je dat de dagen anders zijn. Je bent meer moe bijvoorbeeld. Stiekempjes worden de wandelingen met je loebas korter. Zeker in je laatste maand. Hoe ga je dat doen als de kleine er is? Draagzak? Buggy? Gaat dat in het bos? En ben ik dan op tijd terug voor een voeding of een slaapje? Klanten die bij mij aankloppen en gebruik maken van de hondenuitlaatservice voelen zich verlicht. Jij kan gewoon moeder zijn en lekker zorgen voor je baby. Wij zorgen ervoor dat jouw lieverd even lekker hond kan zijn, kan spelen met vriendjes en rennen als Hussain Bolt .

2. Je hebt het helemaal geregeld met je hond en je rooster op het werk. Halve dagen; perfect, kun je s middags er lekker voor hem zijn. Maar volgende week heb je een congres. Hele dag, aan de andere kant van het land….

Soms lukt het gewoon even niet en dan is incidentele opvang een oplossing. Jij een uitje, je hond een uitje. Goeie deal, toch?

4. Je weet het nog goed. Gevallen en je been gebroken. Ooowww… hoe moet dat nu met Sophie? Je kunt niet op of om met dat gips. Ook dan is een hondenuitlaatservice een fijne oplossing.
5. Of bijvoorbeeld Isa, mijn tweede hond en huisgenootje van Janne. Zij kon erg goed alleen thuis zijn. Lag de hele dag de binnenkant van haar ogen te bekijken. Maar ook als ik weer thuis was, of een middag vrij. Door al dat alleen thuis zijn was ze een enorm futloze hond geworden. Eenmaal met Vagebond op pad sprankelde er weer fitheid uit haar ogen. Ze deed er weer toe!

Maar wat doe je dan allemaal?

Wandelen! Eerst halen we iedereen op met de bestelbus die speciaal ingericht is om honden te vervoeren. Daarna rijden we naar ons eigen terrein. Omheind en een hectare groot, dat zijn twee voetbalvelden. Daar gaan we wandelen, met 15 tot 20 honden. Zo’n roedel is niet op een dag gevormd, maar langzaamaan bijeen gesprokkeld. Honden zijn roedeldieren, dus ze vinden het fantastisch. Overal waar je kijkt rent wel een soortgenootje. Aan prikkels geen gebrek. Rennen, stoeien, snuffelen, graven, pootje baden, ingewikkeld met een stok rondsjouwen. Het kan allemaal.

Na ruim een uur doen we een soort van cooling down en wandelen we richting de bus. Daar drinken we wat, zoeken we ons plekje voor de terugreis en de honden die nat of modderig zijn worden opgepoetst. Als we compleet zijn rijden we weer richting ons dorp en wordt iedereen thuisgebracht.

Het is dan altijd rustig in de auto. Het heerlijk dromen is vaak al begonnen voordat het Vagebondje thuis in zijn mand ligt.

Sommigen klanten vergelijken de activiteit ook wel eens met een schoolreisje. En dat ervaar ik als een fantastisch compliment. Want ik weet niet hoe dat bij jou is/was toen je nog op school zat, maar ik dat wilde ik wel iedere dag!

 

Liefs,

Angelique Versteeg

Hondenuitlaatservice Vagebond

06 47450249